Oturdum bu akşam,
Yaşadım anılarımı.
Ayağımda lastik ayakkabı,
Dolaştım köyün sokaklarını…

Ayaklarımıza dolardı pıtraklar.
Gezemezdik doyunca kırlarda.
Havalar kurak gidince,
Su arardık çevre köylerde…

Sıcak toprak yakardı,
Çıplak ayaklarımızı.
Terlerdik,
Toplarken tütün yapraklarını…

Para yoktu bizde,
Şeker almaya gidemezdik bakkala.
Anne babamız ırgatlıkta gurbette.
Gelecek diye bakardık hep yollara…

Birde dutlar erince ,
Bak bizdeki sevince.
Ağaçların üstündeydik hep,
Kuşlar gibi gündüz gece…

Soğuk kış gecelerinde,
Titrerdi gaz lambasındaki ışık.
Ailecek yer sofrasında,
Bulgur pilavına sallardık kaşık….

Mutluyduk karnımız doyunca.
Kışın çıkmak için korkardık yola.
Çizmem yoktu,kar fazla yağınca,
Babamın omzunda giderdim okula…

“Oku” derdi babam,
“Kurtul böyle yaşamaktan”
Ders çalışmak için,
Yoksunduk her türlü yoksulluktan…

Bir yıl tütünümüz çoktu.
Ondan başka geçim kaynağımız yoktu.
Onu da verdik yedi liradan tüccara.
Çok ihtiyaçtı alacağımız para…

Tüccar yine yapacağını yaptı,
Koçanları günler sonra attı.
Babam tütünü tekele üç liraya sattı.
Tüccar bizi için için ağlattı…

Demediler tüccara yaptığın yanlış.
Bitsin bu fakiri ağladış.
Babam bir gün bize dedi,
Evlatlarım yine aç kaldık bu kış…

Annem babam erkenden,
Gurbete gitti o bahar.
Hasrettik mutluluğa,
Olmazdı sabahlar…

Gittiler nice insanlarımız
Para için çalıştılar.
Ellerinde kazmalar,kürekler,
Vatan hasretiyle yandı yürekler….

Babamı da bir gün uğurladık;
Yabancı diyarlara.
Dizi dizi mektuplar saldık,
Bize yollasın diye para..

Mutluyduk,
Babam gurbetteydi ama,
Kendi yöneticileinin ezdiği insanlara,
Kucak açmıştı Avrupa…

“Oku”diyordu babam,
“Fakat aslını asla unutma.”
Sende çok çektin evlat,
Asla zalimin tarafını tutma…

Ağlayan bir çocuk görsem,
Benimde gözümden dökülür yaşlar…
Elbiselerini yırtık görsem,
Benimde üzüntüm başlar…

MEHMET işte bundan isyankar..
Dünyaya bakar karamsar…
Gülemez hep ağlar..
Dünyada oldukca ağlayan insanlar….

_____ MEHMET ASLAN __________