Hepimiz asiyiz
Ve ’ de asi olmaya devam ediyoruz
Gençliğin verdiği heyacanla
Hepimiz asiyiz ve baş kaldırıyoruz !
Hepimiz kaldıracağızda şüphesiz
Lakin kanımız deli akana dek .


Çoban fıkrasında ’ ki
Delikanlı ve güzel kız gibi
Hepimiz isteyeceğiz ihtiyacımız olanı
ve ’de bizdeolmayanı...


Ta ’ki kanımız akıllanana dek
Lakin bilmem ’ki yaş ilerliyor
Zihinde daha’da belirgileşiyor
Her şey herdem....

Bilmem ’ki akıllanaırmı benim kanım
Hani hep üniversite’de
Hiç bir şeyi beğenmeyiz
Sistemi düzeni ve düzüleni


Yani kendimizi bağenmeyiz işte
Nedendir bilinmez..
Babamın askere gittiği günler gelir aklıma
Ben çocuktum o zaman 5 yaşında

Babamın bana getirdiği çikolatalar
birde onun ara sıra hiç bitmeyen konuşmalarında
Gençlik yılların da anlattıkalrı


Onlar köylüydü yani babam ve arkadaşları
Mağrur bir ülkenin yeni yeni yetişen ,
İhtilalin duman toz barut ve kan kokan ,
Topraklarında şekilleniyorlardı .


Belkide onlarda istemezlermiş biz yaştayken
HÜKÜMETİMİZİ ve büyüklerimizi
Onlar ’da şikayetçiymiş aynen bizim gibi
Herşeyden..

Babam da büyüdü
Gençliğin heyacanıda gittikçe küçüldü
Ne o asiliğimiz kaldı
Ne’de kanımızın deli damlası


Çok sık görmem odam’da güneşi
Sabah yirmişbeş daki kayirmiyedi saniye
Odama gülümser ve gider
Tıpkı gençliğn heyacanı gibi

Onyedi yaşın da asılmayla başlar
yirmibeşinde durulur.
Tıpkı kahve köpüğü gibi yaşamdan
Bir dem daha bir dem daha kaybolur...

08:08
13/04/2010
Ve BeN YiRmİbEşİmDeYiM