Düşünüyorum sensiz daima kara kara,
Vermiyor ki bana dil-cûm, bu müspet bir nefi.
Çalmasın içimde der iken bu sevda tefi,
Gene de tutuluyor dilim, müphem bir yara.

O da acımıyor ki bu aşka susamışa,
Alıp da atıyor en onulmaz bir mahale
Engel bile olamıyor nedense kale,
O müzmin aşk narına öylesine yanmışa.

Amma, aldanıyor gönlüm hep sevdadan yana,
Vermiyor hiçbir canan müspet, menfi teselli.
Hepsi gaddar, canavar, hallerinden besbelli,
Veriyorlar en adi acıyı aciz cana.

Oluyor o zavallı, ne yapsın yine talan,
Avutuyor gönlünü gelmiş-geçmişi ile.
Geliyorsa da bu kolay, her ne kadar dile,
Düşmeyen ne bilir, gelir bu onlara yalan.

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)
ONAR ONAR SADİFE’M den.
NOT: DİL-CÛ : Gönlün istediği,
NEF : Fayda, yarar
MÜPHEM: Belli olmayan, belirsiz.