Şeytan öptüğünden beri dudağımdan

aşka inancım kalmadı.

bedenlere ruh giydirip

sevda yaptık yokluğu.

içinde bir dünya saklayan aynaya her baktığımızda

bulduk doğruyu.

bildik yanlışı hep

sevdik acıyı..

susup kaldık.



Üç dediğimde kayboldu

içimdeki çocuk

çocuğu ağlatıp büyüttüm

ne diye? ...

Bir tene hapsolsun ömür bitene kadar,

gidene bitti diyebilsin

bir nefes alıp verene kadar...

bir de ne var elimde

yürek kanadığında dindirecek?



Sığındığımız her limana umut dedik

umutsuzluk olmuşken adı denizin

umutsuzluk çarptıkça umutlara

bedenlere giydirdiğimiz ruhlara sarıldık

gemiler yaptık yıkıp geçmek için

umutsuzluğun diğer kıyılarına

umutlara...



Yelken yaptım acıyı

körüklesin ateşimi diye

sonra şeytan gelip korsanca

çengelini taktı boğazıma

öptü dudağımdan uzunca...

yitirdim inancımı yaşattığım ruhlara!

oturup hazinemizi saydık

çaldıklarımızı, benliklerini kaybedenlerden,

oturup içtik, içip güldük aptalca.

kalın ensesi vardı

tek seferde kesebileceğim türden

yattı dizlerime ensesinde cehennem dövmesiyle

şeytan diyip geçmemiştim ama

o da yenik düştü ölümün kardeşine

rüyadaydı, yedi renkli bahçede...

kılıcıma uzanıp kestim boynunu zalimce

tek renk oldu, umut... umutsuzluk...

tenim silindi şeffaf oldum..

kayboldum...

bembeyaz gecede kör eden gözleri

alabildiğine ak, alabildiğine yok oldum...

yitirdim inancımı yaşattığım ruhlara...



Stowaway