Özüm, gözüm, biricik babam.
Gidermiş memleketine zaman zaman,
Hasretine olurmuş bu gidişler derman,
Görürmüş birkaç eş dost ve de akran,
Lakin hep dönermiş, köyüne uğramadan.

Derken; farketmiş dünya koca bir yalan,
Ölüm yaklaşıyor, ortada ayan beyan,
Yazmış kağıda, ağlamayın sakın ardımdan,
Vasiyetimdir; beni götürün buralardan.

Tedbirlidir; canım babam Allah’dan,
Teftişe gitmiş köyüne bize çaktırmadan,
Almış bir de ufak tefek hediye varmadan,
Kendini tanıtacak ya köylüsüne usuldan.

Lakin: bakmış nehir yerine lağım suyu çağlayan,
Menekşe, lale, hanımeli yerine başka şeyler kokan,
Ben burada doğdum deyince kalmamış bir tanıyan,
Anlamış; ne yazık ki bir dost kalmamış aşiyan.

Kalkmış gelmiş babam memleketinden,
Nasıl açıklayacak ki dönmüş kararından,
İlim, ilçem vazgeçmem senin toprağından,
Velakin; köyüm niye bitmiş bakımsızlıktan.


Aysel AKSÜMER