“ Eski Nesil ile Yeni Nesil Sohbetleri – 1 ”


Azizim iyi ki geldin, bende fena daralmış,
İki lafın belini kıracak, bir yâren için dua eder hâldeydim…

Kahven her zaman ki gibi değil mi mîrim?

Ne hâlin değişti seninde, ne zevkin. Bravo vallahi sana,
Ne istikrarlı adamsın be. Kıyafetler aynı, aksesuarlarda dâhil
Ev çocukluğumda bildiğim ev, ağaçları büyüdü sadece bahçenin
Arabada yıllardır aynı, ne alsan evlâdiyelik, maşallah.

Hanım bile aynı sende muhterem…

Sen gibisi az kaldı koca şehr-i İstanbul’da.
İmreniyorum hâline, nizamına
Allah’ım kem nazarlardan esirgesin
Seni ve muhterem aileni değerli dostum.

Bak geldi kahvemizde, mis gibi kokuyor mübarek.

Açayım mı radyoyu, akşam fasılı vardır şimdi TRT’de.

Pikap’ta duruyor, ama pek plak bulamıyorum.
Hayırdır neden güldün? Nedir o elindeki?

Bana mı aldın? Hay Allah,
Nereden icâb etti şimdi? Şaşırdım birden…

Açayım mı? Merak ettim, peki, ooo aman ya Rabbi,
Ne hoş sürpriz, ne değerli Hediye.

Müzeyyen Senar bak işte bu plak yoktu bende.
Ya hû ne mutlu ettin beni, bilemezsin.
Gel bir sarılayım sana, ne güzel insansın sen.
Ve ben ne şanslı adamım ki, senin dostunum.

Dinleyelim mi hemen, eşlik eder misin bana?
Peki, az müsaade edersen, fişini takayım emektarın.
Evet, başlıyor keyif faslı, sayende.

Özlemiştim dinlemeyi bu şarkıyı. Hem güftekârı,
Hem de bestekârı Ahmet Mithad Efendi eserin.
Kürdilihicâzkâr makamının en nezih meyvelerinden,
Usûlü curcuna, başlıyor.

“ Meftûnun oldum ey vech-i ahsen,
Ayrılmam artık bir lâhza senden.
Vazgeçmem artık billahi senden. ”

Şu meyanı iyi dinle şimdi dostum,
işte burasında eriyor içim…

“ Yandım tutuştum can-ü ciğerden,
Ayrılmam artık bir lâhza senden.
Vazgeçmem artık vallahi senden… ”

Vallahi sen gibi dostumdan, ömrümce ayrılmam ben de Metin.

Ne geldi aklıma birden bak, ben, mâlum,
Biraz istikrarsızım, sana benzemem hiç.

Geçen bir genç hanımla tanıştırdılar beni,
Tıbbiyeyi bitirmiş, benimle tanışmayı arzu etmiş.
Geldi gitti, dolaştık arada, başta heyecanlıydı,
Güzeldi her şey, zaman geçince fark ettim.
Ne desem anlamıyor kızcağız, hoş,
onun dediklerini de ben anlamıyordum ya.
Bir garip durum yani.

Güzel olmasına güzel, eğitimli,
Amma anlaşmak nâ mümkün…

Bu şarkıdan ilhâmla; “meftûnun oldum” dedim bir kere,
“neyim oldunuz?” demez mi? Sustum kaldım…

Şimdi ben kalkıp bu hanıma desem ki;
"efenim, desti izdivâcınıza tâlibim" diye,
inan lügâtte iki saat arar, ne dedim diye...


18.22 – 6 Nisan 2010
Bakırköy - İstanbul