Kimi insanlar var ki, kibir değil onurlu,
Derdini anlatamaz, onu dertsiz sanırsın.
“Bir melek değil ya bu” demeyesin; “olur mu?”
Gerçi sen anlayamazsın, anlasan utanırsın.

Yokluk içinde yokluk, aç gezer tok görünür,
Vakarla dimdik durur, Oysaki hep sürünür,
Faziletle süslenir, erdemlere bürünür,
Sen aşağılık herif, onu nasıl tanırsın?

Aklında özür varsa, cimri elin veremez,
“el Fakrı Fahr” sırrına agâh olup eremez,
Sağırsan duyamazsın, gözün körse göremez,
Onun gönlü Allah’la, sen şeytanla kalırsın.

Ey modern geçinen, çağ dışı olan madam,
Medeni görünüşlü, ey vahşet kokan adam,
Dışı süslü Müslüman, ey cühelayı azam,
Sen insanı bilmeden, cennete zor varırsın.

Başınıza çarpmadan, sizden büyük bir kaya,
Keyfinizi bozmayın, eller giderken aya,
Bekleyin belki tutar, sizi de kutlu maya,
Bir gönül-e girmezsen, gönlünden usanırsın.

Sen süredur sefayı, garip çeksin cefayı,
Galiba anlamadın Muhammed Mustafa’yı,
Biz ondan tahsil ettik, ahdimize vefayı,
İyi uykular sana, ölünce uyanırsın.

Her şey insan içindir olgunlaşır, azar da,
İradesinde hürdür, yapar, yıkar, bozar da,
Kimler gelip geçtiyse, hepsi şimdi mezarda,
Sana da kalmaz dünya, boyunca uzanırsın.

04.04.2010……MUSTAFA YARALI