Gökyüzü maviymiş, ruhumsa kara
Beni güldürmeyen, yüzü neyleyim
Gönlüm bir şelâle, bitmeyen nara
Nefsime dur demez, sözü neyleyim?

Cebine atıyor, yitiği bulan
Alın teri bitti, revaçta çalan
Gerçek denilenler, külliyen yalan
Dışı başkalaşmış, özü neyleyim?

Bakanlar bayılıp, yatıp ölse de
Her cinsten renkle, bize gülse de
Van kedisi gibi, güzel olsa da
Bana şaşı bakan, gözü neyleyim?

Ciğerim pörsümüş, içerim kovuk
Sesim çatallaştı, avazım boğuk
Eli yakan; bana, buz gibi soğuk
Kar olup üşüten, yazı neyleyim?

Kazancım yoluna, tırmanır çama,
Daha Mart gelmeden, çıkarım dama.
Allah’a inancım, şükrüm var ama
Beni doyurmayan, azı neyleyim?

Her yaptığı şeyi, başıma kakan
Gün be gün kavgayla, canımı sıkan
Sudan sebeplerle, yuvayı yıkan
Dünyalar güzeli, kızı neyleyim?

Necati’m sevinçler, çok küçük şeyde
Mutluluk arama, badede, meyde
İşim, aşım için, yaşarım köyde
Bana yurt olmayan, düzü neyleyim?
Beni derde salan, nazı neyleyim?

Necati Ocakcı