1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1224
Okunma
Hani bir sabah uyansak karanlığa,
Deseler ki; unutmuş doğmayı güneş,
Mesela kızıla bulanmasa bir akşam,
Karanlık çökmeyi unutmuş diye haykırsa binlerce ben,
Ve melekler ilaha fısıldasa varlığını,
Cebrail’in taşıdığı en son mektup olsan hani,
Mikail uyuyorken doğsan-batsan, yağsan- essen,
Düdüğünü saklasan İsrafil’in,
Yahut Azrail’in eceli olsan,
Ve sen gülümsesen,
Bütün öksüz çocuklar bilseler ki,
Gülümsemen,
Tanrının dünyada unuttuğu tebessümdür …
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz