Hayat bir devridaim olarak gözüküyor gözüme,
Bir nesil geliyor, sonra öteki; gelenler gidiyor,
Her gelen kendisi için sürüyor hayat sanıyor,
Oysa ondan sonra gelenler gidenleri bilmiyor…

Hayat bir ince iplik, onu iyi korumak gerekir,
Aniden kopabilir, kainat da birden değişebilir,
Bir bilinmezden geldik, yolumuz da aynı yöne,
Yaşarken unutsak da biliyoruz ki dengesi böyle…

Bu devridaimin kendisini de seviyorum, biline,
Onda buldum hayatı, ondaki güzellikler de benimle,
Uçan martının kanadında, yerdeki kedinin tüyünde,
Su kaplumbağasının kolayca kulaç atan patilerinde…

Hayat güzel bir ödülüdür Yüce Rabb’imin bizlere,
İstersek güzelleştiririz, istemezsek döner cehenneme,
Kalbimizle beslenir, zihnimizle; bütün duyularımızla,
Aynı şekilde bizi taşır kendisiyle, meçhul geleceğimize…