Sis çökmüş sanki dumandan
Köşe başında oturan bir adam
Dalmış gözleri yarı kapalı
Sanki düşlüyor geçmiş zamanı
Dudağında yarım olmuş sigara
Elinde rakı bardağı

Dumandan etkilenmiş gözleri nemli
Yarı kapalı sanki uykulu
Çekti sigarayı savurdu dumanı
Son bir lokmada devirdi rakıyı
Bakındı etrafına bu loş meyhanede
Kalkıp salındı tutundu sandalyeye

Zorlada olsa bir miktar para koydu masaya
Sallanarak çıktı kapıdan dışarıya
Gecenin ayazı vurdu yüzüne
Sallanarak yürüdü yolun düzüne
Ağır adımlarla çıktı sahile
Denizin dalgalarını dinledi sessizce

Ağır adımları götürdü onu bir kulübe ye
Soğuktu içerisi bir divan bir masa ve sandalye
Boş gözlerle baktı içeriye
Sanki yeni görüyormuş gibi
Buğulu gözlerle bir resim aldı eline
Baktı baktı ağladı gönlünce

Yaşlar süzüldü yüzüne
Uzamış sakallarından indi gözyaşları
Baktı mutlu bir tablo gibi resme
Genç bir adam güzel bir kadın ve iki çocuk
Nede mutlu bir birliktelik

Ne olmuştu kimdi nerdeler
Öptü koktu yoksunuz yoksunuz
Canlarım meleklerim benim
Her gün yatıyorum bu divana
Kapatıyorum gözlerimi
Yalvarıyorum yaradan a
Al beni de ne olur al yanına

Uzandı divana çok soğuktu hava
Kirli yorganı çekti başına
Kapadı gözlerini gece çok kara
Rabbim ne olur açılmasın bu gözler
Açılmasın bir daha
Çaresiz umutsuz yattı adam
Kim bilir görür mü güneşi
Sabah olur mu ruhunda bir daha
Kaç gece kapatmıştı bu gözleri
Bir daha açmama sıya
Kaç gece mutsuz yatmıştı bu yatağa

AYŞE KARAN