Yorgun düşerim anıların kucağından
gerçek hayatın tam göbeğine.
Gözyaşı yatağıdır gizli mekanım.
Tan ışıkları
soyunurken üzerinden
mavi geceyi
Güneş diken gibi,
ben yüreğime...
ben yüreğime
batırırım.

Ey Yaşanılan Zaman!
Ne elbise biçtiysen
giyinmedim mi?
Kan ağlarken yüreğim,
yaralarımı sarıp
sevdiklerimin önünden
gülen yüzümle geçmedim mi?

Eğlen diyorsun.
Dünyada biraz da sen eğlen.
Al kucağına sevinç ve hüzünlerini
akrep, yelkovanın durduğu ana kadar
yeryüzünde
kendine
hoş bir yer beğen.
Dünya istersen düğün yeri olur
yada
katlanamıyacağın kadar cehennem.

Gündüz ve gecenin hükmünde
döner durur küçücük dünyam.
Sabır, sol yanımın
dayan dediği.
Ümit, duaya açılan ellerimin
sonsuz dileği.
Herşeye rağmen hayata sarılmak gerek.
Karamsar suretimin ölmesi için
çektim tetiği.

ALEV YAVUZ
31/03/2010