Küslük bilmem, kin tutamam, barışığım âlemle,
Hakkım varsa, haksızları övenlere öfkem var.
Kırgınlıktan feyiz alıp, yazıyorsam kalemle,
Malı mülkü, sakız gibi gevenlere öfkem var.

İçi bomboş sevgi sözü ağızlarda dolaşır,
Bozularak nefret olur, menfaate bulaşır,
İğrenç emel hedefine pullanarak ulaşır,
Üç kuruşu, insandan çok sevenlere öfkem var.

Kendisini bilmeyenin, cinlik varsa kanında,
Can sıkıcı sinyalini, gönderiyor anında,
Bir garibin, bir yoksulun, bir hastanın yanında,
Gururlanıp övünürken, sövenlere öfkem var.

Hayvanlığı diri kalmış, insanlığı çürümüş,
Hile ile kurnazlıkla, yanlış yolda yürümüş,
Her yanını bencillikler ihtiraslar bürümüş,
Menfaate başlarını eğenlere öfkem var.

Kendisinin olmayanın üzerine yatarak,
Yalanlarla servetine haram servet katarak,
Utanmadan sıkılmadan iftiralar atarak,
Namusluya namussuzca değenlere öfkem var.

Kâfirlerin ekmeğine bal ile yağ sürerek,
Milletine ihaneti reva görür, bilerek,
Üstelikte caka satıp, sırıtarak, gülerek,
Hamdolsun ki; Müslüman’ım diyenlere öfkem var.

En değerli kavramları belleğinden kaldırıp,
İrfanını, vicdanını şeytanlara aldırıp,
Akıl almaz tuzaklarla rakibine saldırıp,
Bozgun için savaş zırhı giyenlere öfkem var.

Bu milleti yok sayıp ta hiç yerine koyarak,
Ocağını yakıp yıkıp, ciğerini oyarak,
Her yöntemi deneyip de devletini soyarak,
Bebeklerin haklarını yiyenlere öfkem var.

Riyakârdan, kalleş dosttan mert bir düşman evlâ da,
Münafıktan razı değil, insanlarda Mevla’da,
İyi günde her şey güzel, hep aliyyülâlâda,
Kötü günde sıvışarak, tüyenlere öfkem var.

29.03.2010………Mustafa YARALI