6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
921
Okunma
Bir garip yolcu, bir ince yol, bir vesvese içimde,
Yola çıkmak üzereyim belki, işaret beklemekte,
Sonra hareket, iki ileri bir geri yahut da hep ileri,
Böylece geçecek, zaman olgusu beklemeden beri…
Durup düşünmek istiyorum; ‘Yolculuk nereye?’
Bilsem de değişmez, dünyaya gelmişiz bir kere,
Ezelden gelmişsek, ebediyete ise yolculuğumuz,
Susmak gerekiyor demek ki, gitmek sorgusuz…
‘Düşünmek!’, bu nasıl bir olgudur bizde böyle?
‘Düşünüyoruz, öyleyse varız!’ açıklaması nerede?
Varız elbette ama düşünmekle değil, nefes almakla,
Ciğerimizle varız, düşüncemizle yaşamıyoruz hala…
Bir garip yolcularız, dünyaya gelmişiz ve gidiyoruz,
Susmamızla varlığımızı kendimize emanet ediyoruz,
İçimizde var olduğunu sandığım kocaman dünyayla,
İşte geldik gidiyoruz; kimiz, yolumuz hangi zamana…?
Cevap Yaz