Biri kalıcı olsun, diğeri ise anlık
Her iyiyi bir taşa, kötülüğü suya yaz.
Güzel olan ne varsa, onu öyle yücelt ki
Herkes ona imrensin, Merih’e yaz, Ay’a yaz.

Sırası gelen gider, zannetme ki daha er
Filan ölmedi deme, günü gelince yer; yer
Sen şefkatli bir doktor, silahınsa bir neşter
Şifâ sunan iksiri, okuna yaz, yaya yaz.

Yaratılış gayen ne, Hak katında sen nesin?
Küfür; Hakk’ı boğarken, çıkmaz oldu hiç sesin
Bâtılı tepelesin, atın her an kişnesin
O da koşsun dörtnala, kısrağa yaz, taya yaz.

Frenkler atlı iken, müminler kalmış yaya
Hiç bir söz tesir etmez, ne bayana, ne baya
O’na kavuşmak için, bir an önce deryaya
Aksın götürsün yâre, ırmağa yaz, çaya yaz.

Kişinin her fiili, her hâl olmalı etik
Bu kural hiç değişmez, isterse çeksin nutuk
Aşk imânın yakıtı, aşksız insan körkütük
İstersen mezarıma, “Kara âşık diye yaz…”

21/03/’10
Hanifi KARA