5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1045
Okunma
hangi göz istemez
güzele bakmayı
ya da baktığını güzelleştirmeyi?
bu sebepten
anlayabilirim kalpteki çoğullamayı.
bulunabilir sevilecek bir yan
her şeyde,
üstelik çok aramadan
kalbin açıksa.
istenebilir dokunmak,
yanaşmak
hatırlanmayacak an bile olsa.
ama bazıları
pranga yapıyor
hem yavaşlıyor, acı çekiyor
hem de onu sürüklüyor
her adımında.
üstünde güneş,
etrafında ışık,
yolda oyun var
görüyor görmesine hepsini
ama bunu da çoğulluyor kalp
aldırmıyor
atıyor da atıyor
gürültülü havasını
kendince etrafına.
bir tek bunu anlayamıyorum
ve dönemiyorum sırtımı
prangalı zavallıya
ya bir gün zincirini atarsa umuduyla...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz