YOK BAŞKA YOLU,ÇEKİP GİTMELİYİM

“SIRT SIRTA” DÖNMELERE





Sandalyede oturuyorum,

açık pencere pervazına koyduğum mindere yasladım çenemi

çise yalıyor yüzümü ara ara

gökler boşanıyor…

şakır şakır ağlıyor semâ…

yağmurun tertemiz kokusu sardı ruhumu

birkaç ıslak yağmur düştü,rüzgârla birlikte avucuma

sanki,tomurcuklanan bir baharın kokusunu kaybediyorum yavaş yavaş

yüreğimde…ne olur anla hâlimi.

yaşıyorum seni Sensizlikte

üzüm karası bir hüznün esrikliğinde kaleme düşen ters duygular gibi

solgun bir sonbaharın şarkılara yansıması gibi…

yüreğimde kalan son sevgi noktasını da sana bırakıyorum

harca dilediğince…

alaturka sevdalar karanlık günlerde neşedir ..derler

ama nâfile…

kızılırmağın akan çağıltısı bile kesmiyor ağıtlarımı

….sızmışım cam kenarından seyrederken yaşadıklarımı

…

gün ışıdı…

kaskatı kesilmiş vücudum

yırtılmış hayatın örtüsü…

kendime aitliğim kalmadı

bu sabah güneş içiyor gözlerimin ışığını

satırlarım inliyor arabesk feryatlarda

sesim donuyor

kelimeler zorla dökülüyor dudaklarımdan,

içim acıyor

kirli sarı duvarlarım,

yalnızlık üstüme üstüme yürüyor

yüreğim çiçeksiz bir bahçe gibi

susulmuş,yutkunulmuş bir cümle gibiyim

korkuyorum

solgun,siyah-beyaz resimler kadar hüzünlüyüm

kimse duymuyor beni

yok başka yolu,çekip gitmeliyim “sırt sırta “dönmelere