Bir yağış ki katar tozu dumana,
Yağmur değil, dolu değil, kar değil.
Bir anda bir ışık hükmeder sana,
Güneş değil, yıldız değil, nur değil.

Kim bilir uğradı böyle, kaçına,
Helak olup gittim hiçi hiçine,
Bir dünya ki gel de sığın içine
Ferah değil, geniş değil, dar değil.

Hükmedemez oldum artık gönüle,
Çıkamadım, girdim dönülmez yola,
Biliyor, o koydu beni bu hale,
Dilsiz değil, sağır değil, kör değil.

Bu derdin elinden çok çile çektim,
Kimi zaman coştum, ummana aktım,
Öğreneyim dedim kitaba baktım,
Mekruh değil, hayır değil, şer değil.

Böyle bir cefanın bulunmaz eşi,
Verirsin baharı, alırsın kışı,
Çözen var mı bu tür alış verişi,
Takas değil, zarar değil, kâr değil

Görünmez kendisi, derindir izi,
Bir ateş ki, sorma, kavurur buzu,
Bilemedim Ya Rab bu nasıl sızı,
Yara değil, çıban değil, ur değil.

Karaçay aklını yitirmiş sanki
Dünkü yaptığını tutmaz bugünkü,
Olsa bu bir tatlı beladır, çünkü;
Namus değil, şeref değil, ar değil.

İbrahim Karaçay