Çıkar gözün tam üstünde bir arpacık,
Uzaktan bakarsın ufacık tefecik,
Ama; eder dünyayı adama daracık.
Bazen parmak üstüne bir nasır,
Bakmayın öyle küçücük bir kabukcuk,
Yürütmez bir adım, inletir ağlatır, sızlatır.
Bazen de el üstünde bir siğil,
Bakmayın öyle göründüğüne küçücük bir baloncuk,
Gelince başa tiksinmemek elde değil, ama elde.
Çıkar yüzün tam ortasında bazen minicik bir akne,
Bakmayın öyle acıtır, sinir bozar, kocaman çirkin bir inci,
Aynalar düşman olur, çıkmak istenmez evden,
Gösterilmek bile istenmez ele aleme..

Bunların hepsi dert ama inanın minik dertler,
Tedavisi asıl zor olan, para isteyen başka illetler,
Asıl acı ise; parası yok diye canını kaybedenler.
Alıp verirken zorlanmadığımız bir nefes,
Belki bir başkası için pahalı bir cihaz alınması demek.
Süzmüyorsa, artık zor çalışıyorsa bir böbrek,
Belki hayatın başka birine bağlı demek.
Dermansız bırakan anemiden kalmamışsa vücutta kan,
Belki vücudunda bulacak yeni bir hayat için,
Altı üstü bağışlanacak bir şişe kan.
Bizim için saymadan atılan bilmem kaç tane adım,
Gerçekleşmesi zor bir hayaldir oysa yataktan çıkamayan için,
Bir tekerlekli sandalye almaya yoksa cebinde bir lira.

Nerelere harcanmaz ki şu para denilen derde derman.
Yapılsa bir hayır, karınca kararınca hastalara yarayan,
Ülkemizde sanki yok mu hiç dolar, mark saçan,
Var…tabi duyuyoruz bazen sağa sola saçıp kaçan.
Varsa paylaşmak gerek, asıl gün bugün gerek olan,
Bir gün onların da başına gelmeden anlaşılmayan,
Yarın ise belki de çok geç olunan.
OLMAYA DEVLET CİHANDA BİR NEFES SIHHAT GİBİ.

Aysel AKSÜMER