Ümmü’m için varmış idim köyüne,
Alay edip Ümmü’m beni horladı.
Hafsiz idim çıkıverdi önüme,
Dalga geçip Ümmü’m beni horladı.

Neler çektim ben Ümmü’mün elinden,
Onu görsem yürek oynar yerinden,
Ah çekerdim ta, içimden derinden,
Alay edip Ümmü’m beni horladı.

El uzattım dokunmadım döşüne,
Koca dünya döndü benim başıma,
Hele bakın şu Ümmü’mün işine,
Dalga geçip Ümmü’m beni horladı.

Çıka vardım evlerinin düzüne,
Kaç senedir hasret idim yüzüne,
Sürgün diye hitabetti yüzüme,
Alay edip Ümmü’m beni horladı.

Bilemedim ayrılığın yeriymiş,
Yakın sandım Ümmü’m benden geriymiş,
Vefa nerde o kâlpsizin biriymiş,
Dalga geçip Ümmü’m beni horladı.

Salih der ki; aşkı ile yanmazdım,
Ecel gelse gözlerimi yummazdım,
Bu cefayı ben Ümmü’m den ummazdım,
Dalga geçip Ümmü’m beni horladı.

14.07.1980

OzanSeveni
Âşık Salih ARMAĞAN
ŞairYazar