Hâla gözümün önünde yürümen aksak aksak
Makamdaki fırçadan ağlayan gözlerin ıslak ıslak
Sen bu kafayla daha çok düşersin tepetaklak
İyi günlerimiz çok o yüzden unutamıyorum

Yaptığımız piknikler o güzelim kır gezileri
Sanki sırtıma yara yapmış vurduğun sopanın izleri
Çözemedim aklında olan gönlündeki gizleri
Paylaştığımız çok şey vardı o yüzden unutamıyorum

Yolda molada yaralıgözde içilen çaylar
Neşeyle tatlılıkla dolu geçen o güzel aylar
Hayalimdi hep içinde yaşayacağımız saraylar
Yaşanan çok güzel şeyler vardı o yüzden unutamıyorum

Dönüşün yüzseksen değil üçyüzaltmış derece oldu
Sevgiyle büyüttüğümüz o güzel çiçekler bir bir soldu
Yaşamak istediğim yer ne Ankara ne de İstanbuldu
Karşılıklı saygı ve sevgi vardı o yüzden unutamıyorum

Tahmin bile edemezdim böyle olacağını manyak
Seni hep yanlışa götürdü beslendiğin kaynak
Sana bendim her zaman en iyi destek ve dayanak
Kıymetini bilmedin o yüzden unutamıyorum

Biz her zaman çok güzel bir üçlüydük
Birbirimize verdiğimiz destekle güçlüydük
Duygusal samimi hassas ve de içliydik
Bize ne oldu bilmem o yüzden unutamıyorum

Hassas olduğumu bile bile beni kırdın döktün
Güya rütbelerimi çatır çatır söktün
Kusura bakma ama sen haltettin
İşte bu yüzden unutamıyorum

Fakat sen çok böbürlendin havalandın
Beni saf avanak ve de enayi mi sandın
Ben de bir şey yapmadım azıcık havanı aldım
Bana çok acılar çektirdin o yüzden UNUTAMIYORUM

05.12.2007 Kadir ESEN

Domaniç / KÜTAHYA