O an da geliverdi sonunda,
Ne kısmet ki daha ayın onunda,
Hep umutla yatarsınya sabaha,
Umursar mı yeni günler umudu?
Bir yar yokmuş harbisinden,
Bir yer çokmuş kırık kalplerle dolu,
Sabahlar hep umutsuzluklar yolu.
Atlatırım sanırdım kalp yarasını,
Atlarım bir adımda sırat köprüsünden.
Yine Tirebolu’ya gideriz umudum bitti,
Bitez de yata binemeyeceğiz,
Safranbolu da valiler konağı da yalan.
Piyerloti ye teleferik bizsiz kalkacak,
Kız kulesinde kahvaltı hayalim öksüz.
Evlilik dönümleri de sona erdi mi?
Kaş’ta Berk’e yaş günü yapamayacak mıyız?
Köprüde balık ekmek yemeyecek miyiz?
Beyoğlu’nda vitrinlere tek mi bakacağım?
Kahve dünyası seni sorarsa onlara ne diyeceğim?
Önce Ulaşım’ız gitti ilk göz bebeğimiz!
Berk bir arada bir derede mi kalmalı?
Ne acı şey bu tek başına kalmalar,
O denli tanıdığım var demişken üstelik.
Hiçbir şey eskisi olmayacak bu kesin,
Tanrı gereğini yapsın artık herkesin.
Ey Allah’ım sana boşa bu yakardıklarım.
Seni ilk yazlar kadar,beyazlar kadar,
Balkonda ki kumrular kadar sevmişken üstelik.
Bu “Dün”ler öldürecek beni,
Kalbim nasıl dayansın sence bu denli acıya?
Bu ayrılığın adını ben koyamıyorum!
Sen anlat aklına gelirsem gerek duyarsan.
Hani demiştimya biraz şiir biraz roman biraz mani!
Hani sana olan en temiz aşklarım yani!
Unut beni herkes gibi senin yaşam nasılsa.
Sana kalbimi vermiştim,
Onca yıllarımı önüne sermiştim,
Gördüğüm çiçekleri sana dermiştim,
Sonu böyle olacak hiç bilememiştim.
Son olsun gönlün hep mutluluk dolsun,
Sini incitecek kalpler hep solsun,
Kader madem istedi bana son olsun.

14-03-2010 00:23