Amentü’yü okudum, girmeden kapısından,
Çürüğe çıktı binam temelden, çatısından.

Amir olan nefsimin kemale erdi rüştü,
Âlem melek kesildi, şeytanlık bana düştü.

Kitapları karanlık, derin ve dipsiz kuyu,
Ne bilirim tadını, içmedim ki o suyu.

Nice Resuller geçmiş bu dünya sahnesinden,
Dinledik ve inandık, ataların sesinden.

Hesabı tehir ettim, bıraktım öte yana,
Allah Gafur, Rahim ya, bir şeycik olmaz bana.

Bir suçlu yakaladım, alın yazım kaderim!
İçimde isyan başlar, feleğe kahrederim.

Şer işlere karışmam, Hayır’ı ben işlerim,
Münafığı kâfiri teker teker fişlerim.

Her gün binlerce defa ölürüm dirilirim,
Hiç kimse bir şey bilmez, her şeyi ben bilirim.

Görmediğim varlığa şahitlik ediyorum,
Muhammed onun kulu ve Resulü diyorum.

Taklit taklitten kötü, ezberim yalan yanlış,
Bu köhne anlayışım aslımı benden çalmış.

Yaralı tut çeneni, bilmeyen adam sanır,
Kendini bilen kişi bu sözlerden utanır.

13.03.2010…Mustafa YARALI