Gözleri deniz mavisi gibi parıldardı
gülünce,
Saçları kar beyaz ,örükleri
omuzlarında,
Ayakları desen miniminnacık.
Elinde bastonu onunla
Bir içeri bir dışarı...

Yalnızlık korkuturdu içini
Hele gök gürültüsünde ürperirdi.
Ben yokken ismim düşmezdi dilinden
Şimdi ben napıcam söyleyin dostlarım

O severdi gelinsin,gidilsin
Yenilsin,içilsin.
Bazen çocuklaşır kovardı.
Biz alışıktık ona;
Yine de hep yanındaydık...

Şimdi nasıl geçilir kapısını önünden
içim hüzünlü aklım karışık.
Yokluğu hançer gibi sarmaşık
Ağlarım andıkça
Yastığıyla avunurum...

KORKMA! Ananem
Senin yerin cennet,
Dualarım sana sahit .
Mezarın bir köşesinde ben yanında olucam .
Artık rüyalarımda görücem seni
Bilki;çok özlücem seni
Senden hatıra bir yüzük kaldı elimde..

[ ölüm acıdır.kimse tatsın istemeyiz.şimdi anladım herşeyin değerini ecele çare yok....isterim kimse sevdiğini üzmesin...YALAN DÜNYADA...)


Adile TOĞAY

08.03.2010