Ayrılık, ezaplar, bu ızdırablar
Her gün yavaş-yavaş yandırdı beni.
Sırdaş oldu bana acı şaraplar
Bu hayat, ey dostum, çok kırdı beni...

İçimi içimden yandıran odlar
Cehennem ziftitek sardı kalbimi.
Vefasız sevgiler, vefasız dostlar
Parça-parça etti, yardı kalbimi...

Bitmekten habersiz uzayan yollar
Yanlış menzillere götürdü beni.
Dünyanı fırlanıp dolanan yollar
Kaçtığım yerlere döndürdü beni...

Döndü hatıraya, uzak geçmişe
O mutlu günlerim, aziz günlerim...
Zay etti, dönderdi beni dervişe
Dostlarsız günlerim, sensiz günlerim...

Bu fani, ikiyüz, anlamsız hayat
Beni her fırsatta arkadan vurdu.
Bu haksızlıklardan yürek vermiş çat
Hayat denen, ey dost, beni çok yordu...

Akarsız yaşamım ezmimi kırdı
O kadar cansızım... cisimler gibi...
"Bir gün giden döner..." diye kandırdı
Şu zavallı yürek kendi kendini...

Ne güzel günlerdi o eski günler
Mutluydum hayatın her bir anında.
Şimdi kalbi almış dertler, hüzünler
Çün ne dost, ne de yar yoktur yanımda...

Bak, dostum, doğuyor yeni bir güneş
Her sabah gelince mavi denizden.
Yine umut dolu gelir o ateş
Alır bizi yine umutlar bizden...