Hoyrat bir gecenin sabahındayım
Ne bıçkın bakışlar ve ne de şevksiz nazlar celbe diyor
Nazar ettiğim meraklar sancıları ruhuma bırakarak kayboluyor
Alıklaşıyorum, loşluklar serencamında bir yol bulamadan uyanıyorum

Sessiz nefesin hüznüyle bakıyorum
Müddetin rahlesinde muvazenemi hazinle okuyorum
Ne korkuyorum ve ne de hazzı yudumluyorum niçin soluyorum
Yazmaktan ne buluyorum, umutlarımı kanatlanması için bırakıyorum

Yol, yolcunun hasretiyle dertlenir
Han, mazi güftesiyle duvarlar kazılarak melal işlenir
Hasret, kalbin sesiyle bestelenir, nidalar sessizlik içinde hissedilir
Kim ne kadar yanıyorsa, dağlanmaya amade olacak nefesle takattedir

Gönüller pranga dinlemez akar
Tıpkı su misali bahtı gaza için kalbin latifliğindedir nazar
Akıl hesap içinde anlam bulan miktar, muhabbet hikmetiyle başlar
Hak, insanın ruhunda manalaşan ilkbahar, adalet adamlık şartını arar

Mahzun yürekler sessizce ağlar
Rahmeti bu manada ancak ihsan sahibi ihlâslı kul anlar
İşte o an yeniden başlar bahaneler dirliğinde anılan maslahatlar
Kim ne kadar sahavet ehlidir durma sessizce, kalbinin sesiyle söyle yar

Sine-i melalim şevk vermiyor
Azalan fersiz nefesim bilmem ki kimden hamiyet bekliyor
Ruhum mazinin ahengiyle yol alıyor, kalbim solgunluğu aralıyor
Neden halimden vuslat tınısı letafetiyle uzaklaşıyor ve zihnimi yoruyor

Ses, nefesin çığlığıdır bilesin
Rest, nefsin tezkiyesi hal yoluna girmedikçe ezada erksin
Kul olmak, yanmada aşkın hasretiyle yol almak, sevda kim dilesin
Yaşamak yalnız nefes almak değil hissedesin, ibretin lütfüyle aşka eresin

Bilmek ne kadar kifayet ediyor
Akıl, idrakin için hakikatin yolunda yaşamaktır dileyesin
Kimseyi hakir görmeyesin, bahtı ilahinin hikmetiyle inayetle hamt edesin



Mustafa CİLASUN