ASLOLAN ZITLIK
Sana öğretilen ne varsa
Artı eksi doğru yanlış
Sana kattıkları kadarsın.
Hayatı yalnız
Öğretilen kadar adımlarsın...
Senin doğrun benim yanlışımın
baslangıcıdır belki...
Belki de ;
benim doğrumun kıyısından bile gecmemişsindir .
Tanımaman dogal kafdağımda oturan
O büyük şehzadeyi.
Benim yolum zifiri karanlık kalabilir,
Senin gündüzünde.
Göremeyebilirim işaret parmağını ,
Gözümü cikaracak kadar da uzatsan.
Sana bülbül gelen kılavuzlar ;
bet sesli birer kargadırlar belki kafamda benim.
ne farkeder ki ,aynı olmuş teninle tenim...
ben sana;” kalk cennetime gidelim “desem
„senin yalanin sende kalsin“ dersin
Kimbilir bir lokma ekmek uzatsam
yüz cevirir kendi kendini yersin .
e haliyle,
Ne ben senin doğruna doğru ,
Ne sen benim doğruma doğru deriz.
Alem bizi biz birbirimizi yeriz.
ila nihayet nesilden nesile ,
Harala gürele
böyle geldik böyle gideriz.
Malum;
dededen alışkın zıtlığa genlerimiz!

suna gülec emre
2009 ludwigshafen