Aşk, kapsamındaki tüm duygularla (cinsellik dâhil) sentezlenen bir olgudur.

Şiirin dizeler ötesi boyutunda bir de cinsellik var.

Bu benzeri eserler yazılırken, yaşadığımız toplumun tabuları göz önünde bulundurulup, ön yargılı tepkilerin geleceği hesaba katıldığında şairin/yazarın tartışmasız çok hassas bir çizgi ve keskin zekâsını kullanması gerekir.

Bu yüzden, içeriğin çıtasını çekebileceği yeri çok iyi belirleyebilmeli ve kesin iyi bir estetizm yakalayıp okur ve toplum adına da empatiye soyunabilmelidir.

İşte bütün bunların özetinde; üslup edebiyatın her alanında olduğundan daha önemlidir şiirde.

Asaf ve Süreyya şiirde bunu en iyi başarmış ustalardandır.
…………………………………………………………..

Şairimizin eserinde de oldukça iyi estetize edilmiş bir aşk/ cinsellik var.

Şiiri zenginleştiren ustaca imgeler kullanılmış.

Yaşanan ya da yaşanabilecek olan bir tensel birleşme sıradanlığının çok çok üstünde bir haz var şiirde.

Aşkı salt belli bir cinsel nesneye dönüştürmeden somutlaştırıp ‘haz’ duyusunu, ruh ve beden senteziyle yaşatan bir özne kullanımı mevcut.

Doygun zenginliğini aşktan alan bir yaşanılmışlığı algılıyoruz.
Görsellikten ziyade, ruhsal yaşanılmışlık, duyumsama ve hayalle astral boyuta taşınmış bir tensel boyut hükmediyor dizelere…

Şairin takdir edilecek keskin zekâsının izlerini ve dilin /sözcüklerin maharetli kullanımını görüyoruz.

Dolayısıyla da, şair aşkı ve cinselliği estetizm içinde ustaca anlatmış ve okuyucuya da amacınca ulaşmıştır diyorum.

Ortalıkta yığınla “ucuz erotizm” kokan, sözüm ona “şiir” diye okuyucuya sunulan ve salt yazım kirliliğine katkıda bulunan
karalamalara karşı dimdik duran şiiri ve şairini;

Hayranlıkla kutluyorum

Bu şairde iş var! / Dikkat etmek gerek…

Saygıyla…



Gülten Kahraman tarafından 3/6/2010 9:23:12 PM zamanında düzenlenmiştir.