Ben seni hazanda tanıdım
Ve sen bahara erdirmedin beni
Ortak olmaktı dileğim
Her türlü çilene derdine
Anlatmak istedim içimdekileri
Değer vermedin sözlerime
O sevilen seni benden dinledin
Yazık kendini tanıyamadın

Yazmak istedim yazamadım
Söylemek istesem anlatamadım
Gün batışlarını beklerdik seninle
Geceleri süzerdik gündüzlerden
Gözlerimiz konuşurdu sessizce
Nakış misali işlerdim mısraları
Sonra dinlerdik faslı şahanelerde

Ben gözyaşı döktükçe yoluna
Sense ezdin onları hep şuursuzca
Ve işte kar düştü sevdamıza
Dondurdu aşkımı umursamazca

Acılar kentine döndürdük şehri
Kan gölüne döndü bütün yollar
Zemheride sıcak sevgini büründüm
Adını yazdım kanımla karlar üstüne
Ve son durağındayken hayallerim
Kan kustum ah çektim inledim
Bitmiyordu yinede hasretim
Sarıldığım an ellerine
Duymadım soğukluğunu

Gün geldi gözlerini sevdim
Bazen de saçlarını
Ve çok kere zamanın
Kezzabı döküldü yüreğime

Sonunda tutsak oldum
Sevda hapishanesinde
Müdavimi oldum bu tutsaklığın
Görüş günüydü gün batışları
Bir başkaydı senli hazan akşamları

Sor hadi beni gözlerine sor
Ellerine saçlarına sor
Sitemlerim kırsa da seni
Yinede sen bendeki seni
Güllere karanfillere nergislere
İstersen buse ağaçlarına sor

Birlikte çiğnediğimiz kaldırımlara
Hasret limanında dalgalara
Dağlara taşlara göklere
Beni aşka seni mısralara sor
Gülün dikeni olsa ne çıkar
Bunu gülün bülbülüne sor.

Ben hazanda buldum seni
Yine hazanda yitirdim
Ne gülüm kaldı dikenli
Nede bülbülüm güzelim
Unuttum da desen sen
Ben işte seni böyle özledim
Ve ben seni böyle sevmiştim.