ÇANAKKALE GEÇİLEMEZ, TÜRK’E KEFEN BİÇİLEMEZ

Ey genç nesil oku tarihini , meseli dinle.
Dört bir yanın sarılmıştı çakal sürüleriyle
Ufukta düşman belirmiş siperler harabe.
Hangi ülke dayanırdı adaletsiz bu harbe?

Ülkemin durumu vahim, düşman çok acımasız.
Mehmetcikte yürek yanık ama özü yarasız.
Savaş hep denizde değil hiç olur mu karasız?
Türk’ü can evinden vuran bu düşmanlar ahlaksız.

Dünyanın tersanesinden kopup gelen zalimler.
Kafa tutmakta bizlere düşünmüyor alimler.
Şanlı askerim çeviktir eksilmiyor talimler.
Dinmiyor düşmanın kini, bitmiyor ki zulümler.

Biri vardı Ülkem için yanıp yanıp tutuşan.
Geçecek bu günler deyip meş’aleyle dolaşan.
Oturmadan, uyumadan tayfun ile yarışan.
Yenik düşen kaderini çevirmekle uğraşan.

Türk’ün şan ve şerefini hepten iyi tanıyan.
Kurtuluşa varmak için makul yollar arayan.
Harbin inceliklerini ilmek ilmek anlayan.
Ölümüne sevdadır bu ;İleri !.. dedi Atam!..

Kafesinden fırlayan bu sırtlanlara bakarak.
Ardına şanlı mı şanlı ordusunu takarak.
Düşmanının çörden çöpten menzilini yıkarak.
Ölmek var dönmek yok! dedi zafer bizimdir elbet.

Dilden anlamayan güruh, amaçsızca saldırdı.
Nankör köpek yal yediği çanağını kaldırdı.
Almak idi buraları almak idi muradı.
Aynı dini paylaştı da hiç haberi olmadı.

Ateşkes aralığında Mehmetcik namazında.
Kurtar bu ülkeyi Yarab , kurtar!..der niyazında.
Allah Allah nidasıyla vurur iken hançeri.
Şehadet içmekti amaç yılmadı hiç bir çeri.

Çanakkale geçilmez , Türk’e kefen biçilmez.
Şehidimin kanıdır bu bayrağım burçtan inmez.
Ezan sesi yaşamdır hep kulağımdan eksilmez.
Sela sesi ile biter şehidim kalkar şaha.
Bir fatiha gönderelim şehidimin ervaha.


Emine Balı Oğuz.