19
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1624
Okunma
Bir sohbet sırasında ; çok değer verdiğim ve kadım dostum olan çok sevdiğim biriyle kaybettiğimiz sevdiklerimizden bahsederken yaşanan yoğun duygu paylaşımından etkilenmem sonucu,şiirden ziyade , kaleme dökülen cümleler topluluğu bunlar..ana baba ,bacı kardeş, yar yaren eş..ne fark eder ki..her biri bir parçamızı götürmüyor mu giderken sonuçta...ve bilmiyorum onlar kurtuldu diyebilir miyiz bu hayattan kopup , şu yada bu şekilde göçüp giderken....ama bırakılan onulmaz yaralarla yaşamanın tesellisi öyle sanıyorum ki yine paylaşabileceğimiz dostlar ve dostluklar oluyor…insan bunu yaşadıkça daha iyi anlıyor…bilmem yanlış mı düşünüyorum..
KADER DENEN OYUN
KORKUM ÖLÜM DEĞİL2
Fakir -zengin ,Kral- köle
Güzel -çirkin ,genç -ihtiyar
Ha bir sabah , ha bir gece yarısı
Ecel gelmiş can mı bekler
Ha bir kış vakti ha bir ilkbahar
Uyurken yada uyanıkken
Ne fark eder
Kaderden kaçınılmıyor ki
Ha ana baba ,bacı kardeş,
Ha yar ,yaren, ha evlat, eş..
Hatta murat almamış olsun oğlun kızın
Kimin umurunda yarım kalan işin
İstediğin kadar hayalin olsun
İstediğin kadar da düşün
Kimi severken kimi sevilirken
Neylersin ölüm herkesin başında
Tıpkı nefes alıp vermek gibi
Nerde ve ne zaman geleceği bellimi
Ama hayatın gerçeği biliyor musun
Ve biliyor musun ki
Korkum ölüm değil
Kader denen oyunun çıkmazında
Ayrılık adına Ölüm kadar
Hala alın yazımızı yazan biri var
Kaşif Kani ERTÜRK
5.0
100% (12)