Bilgi pýnarýsýn hiç durmadan akarsýn.
Gönüllerde taht kurup çiçek gibi açarsýn.
Ana gibi,baba gibi þevkat ile bakarsýn.
Çok yücesin öðretmenim,ellerinden öperim!

Bilgi kaynaðýsýn her þeyi sen bilirsin.
Cehaleti yok edip yurda ýþýk verirsin.
Güneþ gibi parlayýp bir mum gibi erirsin.
Çok büyüksün öðretmenim,ellerinden öperim!

Sevgi pýnarýsýn güldür güldür akarsýn.
Güleç ise yüzümüz bülbül olup þakarsýn.
Asýk ise yüzümüz üzgün üzgün bakarsýn.
Çok yücesin öðretmenim,ellerinden öperim!

Çiftçi olup bin bir tohum ekersin.
Pilot olup gökyüzünde uçarsýn.
Kaptan olup okyanuslar geçersin.
Çok büyüksün öðretmenim,ellerinden öperim!

Mühendissin,mimarsýn,her eserde harcýn var.
Doktorun var,subayýn var,iþçin var.
Yedi kýta dört bir yanda adýn var.
Çok yücesin öðretmenim,ellerinden öperim!

Komutansýn,tabur tabur ordon var.
Jandarman var,yargýcýn var,savcýn var.
Arý mýsýn,her çiçekten balýn var?
Çok büyüksün öðretmenim,ellerinden öperim!

Türk gençliði duyarken aðzýnýzdan hürrüyet.
Yirmi dokuz ekimde kuruldu cumhuriyet.
Emeðini unutmaz elbette ki bu millet.
Çok yücesin öðretmenim,ellerinden öperim!

Umuyorum ilerde dertlerin de bitecek.
Türk gençliði sayende güzel günler görecek.
Gün gelecek her yerde anýtýn dikilecek.
Her yirmi dört kasýmda ellerin öpülecek.
Çok büyüksün öðretmenim,ellerinden öperim!

Müfit AKSAKAL
(Öðretmenim,Baþarý Yay. Ýstanbul 1993)