Bilmediğim bir baharının güneşini ararım
Seni yalnızlığımın hazanın da bulmuştum
Güller seninle açmış, erguvanlar sarkmıştı
Sanki hayat seninle bozkıra neşe saçmıştı


Bir anda yüreğim yekpareliğin keyfini andı
Umutlarım salkım saçaktı, seninle açılmıştı
Yanağıma düşen damlalar, yine baharı andı
Gecelerin karanlığı yine seninle anlamlaştı


Aklına geliyor muyum dahi bunu bilmiyorum
Ayak seslerin, klavyeye dokunan naif ellerin
Çayı yudumlarken nefesin ve o hissettiklerin
Gecenin sessizliğinde ki hasrettiğin şiirlerin


Boğazıma düğümlenen ayrılığın fısıltıların da
Bir kez yüzüne hasretimi bile söyleyemeden
Giderken hayalin avuçlarımda mısralaşırken
Sessizliğine çekiliyor, bir umut vermiyordun


Bu aşkın, bu sevdanın bu hazzın ve ahengin
Meşkine kanmama neden fırsat vermiyordun
Anılarınla yaşıyordun, silinmezleri anıyordun
Benim için bir meşkin kapısını aralamıyordun

Mustafa Cilasun