Ağlaya bilseydim keşke
Perde olsaydı göz yaşlarım
Yüreğimdeki acıyı akıta bilseydim
Ağlaya bilseydim keşke

Damla yaş kalınca kanlar aksaydı
Gözlerime kalın bir perde olsaydı
Ağlaya bilseydim keşke
Acılarım karışsa göz yaşlarıma
Aksaydı içimdeki bütün hüzün

Bahtımın karalığı aklaşana dek
Kör talihim göre kadar
Ağlasaydım keşke yar dönen kadar
Dökülen göz yaşlarım boğsaydı
Kalbimdeki dikenleri
Nefes aldıkça dökülseydi kadersizlik

Ağlasaydım durmadan
Gece olan günüme güneş doğuncaya kadar
Acılar beni bırakıp gidene kadar
Duymadan sevdiğimden son artık
Gelmeyeceğim bir daha düşlerine
Sözlerini duymadan

Ağlaya bilseydim keşke
Gözlerimde son damla yaş tükenene kadar
Dizelerim gece rengine büründüğünde
Ay dolunay oluncaya kadar
Ağlaya bilseydim keşke
Yüreğimdeki çiçekler soluncaya kadar

Boşaltsam kör talihime öfkemi
Hıçkırık olsa sensizliğin başladığı an
Ağlasaydım ölüm gelene kadar
Ama sen kalsaydın yüreğimde

Ağlasaydım sabah olasın diye
Benden ayrılmazdı yüreğin
Göz yaşlarım perde olana kadar
Kem talihim beni bırakıp gidene kadar

Yokluğuna mı ağlasam
Yoksulluğuma mı yansam
Senin gidişine yanarken
Ağlaya bilseydim keşke
Gözlerin gözlerime gelen kadar
İ.TÜRKMEN