Zifiri bir karanlık; Sessizlik; Aklımı çınlatan bir korku,
Şekilleri değişiyor renklerin; Kayboluyor zaman.
Nefretim, gözlerimden damlayan kan.
Üşüyorum, dokundukça yaşamın sınırlarına.

Kimsesiz bir yalnızlık; Sensizlik; Aklımı kaçırtan bir soğuk,
Cümleler düşüyor yüreğimde, bedenin yıldızlardan uzak.
Nefretimde büyüyor acılarım.
Kırılan zincilerde param parça olan benim.

Bu kaçıncı son? Bu kadar yorgun.
Saçlarında başlıyor ölümüm.
Gözlerinden dudaklarına dökülüyorum.
Yorgun ve olgun, ölüyorum...

Sınırlar kat kat artar,
Seni bana uzak tutanlar; hayatı saran gizli duvarlar.
Adın kadar mutlu değildir yaşananlar.
Gözlerde donuk vedalar,
Hıçkırıklara boğulmuş fırtınalar.

Mantığın kurallarında zincirlenmiş hayatların tutsağıyız,
Karanlık algoritmalarda sınırlanmış duyguların;
Yürekleri susmuş bilgisizlerin.
Ve de hayatın acımasız kuralarının tutsağıyız.

Gözlerinde kaldım
Dudaklarına özlemim
Soğuk bir günde sana ölüyorum...