SENSİZ KALDIM


gönül limanında su akan denizlerde
benzeri olmayan ıssız gecelerde
korkularını yaşadığım dertli içimde
el uzatıp sana gelemeyince
yokluğun arasında sensiz kaldım.


bu kadar acımasızmıydı gülmeyi öğrenen gözler
bir fısıltısını duyduğum ayrılıktı sözler
şairin dediği gibi yakılmalıydı gemiler
uçmalıydı sana doğru uçurduğum bülbüller
rüzgara sele veren de sensiz kaldım.


çekilmezim olmalıydın elveda nicesinde
haykırışları duymalıydın gelse belki de
doğmalıydı güneşim ufkumda batarken de
süzülen yaşlar var gülmek ah nerede
her gidenin gölgesinde sensiz kaldım.


yanarım seni benden alan kaderime yar
gerçekten özlemek zor içimi yakar
firari oldum sevgili kim beni arar
ne hayaller var bende ki acımadılar
susan gözlerde yaşımla sensiz kaldım.


sordum seni konuşmayan duvarlara
bana geldi ama yol verdim mutluluğa
bu günde geçti sensiz peki ya sonra
sanma giden dönecek mi birdaha
takıltısı olmayan şehirde sensiz kaldım.
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%