Şimdi kaçıp gitmek istiyorum uzaklara
Hiç bilmediğim yerlerde kaybolmak istiyorum
Korkusuna aldırmayan acıyan yüregimin
Sanmaki bu yerleri hiç bir zaman sevmedim

İnsanlar tanıdım bu yerlerde hemde çok sevdim
Bölmekse böldüm hem ekmeğimi hem yüreğimi
Dostlugun güvenli limanında sandım kendimi
Sanmaki hep yabaniydim hep yapayalnız

Şimdi buz tutmuş yüreğim harabe hayallerimde
Umut ışıgım ha söndü ha sönecek titreşiyorken
Ve sevgisiz ve yalnız ve bezgin sınırlardayım
Sanmaki her dala tutunmayı denedim

Ne kadar çok sevilebilirse bir insan öyle sevildim
Bir meleğim vardı ki hiç yorulmayan bıkmayan
Bir gülüşümü dünyalara değişmeyecek olan
Bir meleğim vardıki; kelimelere sığmayan

Yitirdim o meleğimi hemde sonsuza kadar
O geri gelmez birdaha ben onsuz onmaz
Ölenle ölünmez bilirim ama...
O kocaman boşluk birdaha dolmaz

Meleğimin yanında bile bana şimdi yer yok artık
Şehir tadını kaybetti ;ben umutlarımı
İnsanlar beni kaybetti ben insanlığa inancımı
Dermanım yettiğince yürümek gitmek istiyorum