Şiirle öldür beni

Bir söylence lisanıyla

Ağulu sözlerinle zehirle

Kan ile yaz fermanımı

Bilenmiş keskin kamalar sür kollarıma

mavi damar yollarıma

Kesilen arterin ıslığı korkunçtur

Hiç bir şeye benzemez sesi

Ne rüzgar yemiş ulu ağaçların hışırtısı

Ne kuduz köpeklerin hırıltısı

İhtişamlıdır kaynayan yağ kazanları kadar

Topraklarımdan el çeker bereketli sular

Kurutur beni bir çöl harareti

Can işte o zaman çıkar bedenden

Sanıldığı gibi ayaklardan değil

Bir azatlık kuş gibi el bileklerinden






Şiirle de bana diyeceğini

Tutacaksan bir nöbet

İçimde tut pervasız

Şiirle öldür beni

Yak içimdeki dağ köylerini

Dağıt aklımın ihtiyar heyetini

Çobanımı esir

Sürümü telef et





Şiirle söv bana

Kabul eder mi versem

Ölüme bir kurtulmalık

Şiirle kıy bana ve

Şiirle söz ver

Bir talan olmasın payıma düşen

Temiz ve sessiz bir şok biç bana

Fazla görme son isteğimi

Allah’ım hasmımı güçlü kıl

İçimdeki bilici kahinimi

Şiirle son ver

Hayatımın er düellosuna