sabah ezanıyla günün başlar
biter yatsıyı kılarken şükürle
işte sen
kırışıklıklarının her çizgisinden
binler acı geçen
yokluk üzerine kurduğun hayatının
yüküdür; iki büklüm olan belin
çektiğin bir yetim değil
hayatın ta kendisidir.

sitem nedir? bilmezsin
öğretmediler
böyle geldi böyle gider
çamurlu yollar
nasıl da alnındaki çizgilere benzer
sonsuz karanlığıyla göz alan beyazlıkta
çekersin
acımaz şu karlar
yol vermezse de
bilirsin bu bir ödüldür
değildir ki çekilmez
zira O
çekilmez yük vermez

bu yol hep gidilir ya
dün, ondan önceki gün, hergün
ezelsiz, ebedsiz bir sürgün
sana kalan
sitemsiz bir tevekkül

Mahzun bir çocuk
küçücük bedeni,
var mıdır ağırlığı
lakin o
öğretir tüm kainata
kalem tutan eliyle
aciz değildir
iki ayağı iki kolu olan
plazalarda yaşayan
ancak; bir kalpten yoksun
kazanma çağında
kaybedenler kadar..