Yıllar gerilerde kaldı kalmasına
Görülmez silinmez buz renkli anılarla
Gönül yalnız kalmış kar beyazı
Bomboş sinekler bile konmuyor
Bozulmayan aşkın rengine

Çok uzaklara yükseklere bakıyor gönül
Aşkın kızıl çiçeklerini görürüm diye
Uzatmak ister yolu dostluklarla
Sevginin yeşili kar beyazlığında
Lekesiz aşka tutunarak

“Dağ dağa kavuşmaz” olası değildir
Diyemiyorum güneşe sormak gerek
Düşünce sınırları sonsuzdur bilene
Olamazlar şaşkınlıkla hayretle
Yakınlar uzak uzaklar da yakın olabilir
Sevgi yazıldıysa gözlerin dizelerine

Bahara doğru uzatıyorum ellerimi
On dörtlük Şubat vuslatı cem olur diye
Gelincik renginin sıcaklığındadır
Özgürlüğün kavuşturduğu an
Uçuşuyor gel yakalayalım seninle
’Dağ dağa kavuşsun’ bu günlerde
12 Şubat 2010
Mehmet Paşakahyaoğlu