haydi git bakir şehirler hüzüne bulandı
erguvan diplerin de


/ bitmez kabustu zaman ben de
ve içimde çatlamaya yüz tütmuş düşlerim vardı /


afaroz edilmiş tümcelerimde saklıydın sen
oysaki......
sus sürülmüş lehcelerimi sersem de önüne
anlamıyordun saçlarıma yıldız düşerken
mor şafaklarım ağlıyordu gidişine


arazlı
izbe bir yakarış düşerken yüreğime
bakire şehirlerimde ayazların kalmıştı
ve dudağımda dokunuşların öylece



/ mor şafaklarım ağlarken gözlerimde
yüreğine iner mi ? bu kederim bilmem /



mor ve kızıl ötesiydi aysbergler


yüreğim bekaretini bozmuştu işte
ellerime düşen tanımsız acılarınla
sen özlem çaparisini takmıştin gizlerime
kahve rengi gözlerin de hüzün
kirpiğinden okların vardı
gözlerinden gözlerime
izbe sokakların kederiydi süzülen


aşk tanrılarının nefesleri vururken nefeslerimize
işte o an gözlerinden
pusulanmış yüreğimin sızısı düştü gamzelerime
ve birleşirken ellerimiz
dudaklarımızda suslarımız firardaydı
masumiyetlerimiz ihtilalde



/ ve ağladı gözlerimiz birleşen tenlerimiz de /



duaya çekilmişti evren yüreklerimiz de
rahme düşen can gibi ürkektim oysa ki
ve gözlerim de
ak duvaklı yeşil dağlar şaha dururken
sen susuyordun


/ ve ben
tarlalar da bir papatyay dım /


koparıldım işte
sonu olmayan hikayelerin kederli dizelerin de
tek senim vardı yüreğim de
gergefimde ise senlerim alabildiğince
ve papatya motifinde günahlarımız masumdu
masumduk ikimiz de


/ sevdan varsa vardım seninle
ellerine verdiğim ömrümle /


bir bilinmez keder di giz di zaman
hasretinle
sensiz gülüşlerimde caresiz di özlemler


şimdi
düş dehlizlerimden
gecenin ayazlarına hasretini ekiyorum yalın
düzmece aşkları anlından vuruyorum
tek tek


/ ve neden ihanetlere gebe hep sevgiler
gece neden kirli ve izbe odalar da başlarken
ve neden kirli çarşaflar da satılırdı sevgiler /


şimdi

ve tek bir dokunuşta ölecek biliyorum
riya gözlere çökmüş yalan gülüşler
ve sevgilere bulaşan lekeler
silinecek birer birer