Kahraman komutanımızlardan sayın....... Paşamıza ithaf olunur.

Korkunun kol gezdiği karlı dağların gecelerinde,
Sen,şafağı bekleyen korkusuz bir kahramandın.
Gözlerinden çakan şimşeğin parıltısı;
Güneş olurdu,
Bitmek bilmeyen gecelerin sabahlarına....

Hain düşman kurmuş tuzağını,sinsice,acımasız...
Açmadı mor sümbülleri dağların;
Ölüm sessizliğinin gölgesinde.
Kurudu nice aşıklara su veren pınarları;
Irmaklarının gümüş rengi suları;
Gayri çağlamadı,ne baharda ne de yazda;
Tutsak kaldığı ihanetin koynunda...

Sen dağlara hükmederken;
Bir destanı yaşadın yıldızların ışığında...
Bir yandan’ne güneşler battı’
Yüreklerinde vatan sevgisi,
Başkumandanlarından aldıkları ölüm emri...
Ve yaradanına kavuşma tutkusu...!

Her batan güneş yeniden doğdu;
Ordulaştı Dağların Efesi’nin ruhunda...
Ben Göktürk’üm,
Ben Oğuz’um
Ben Mustafa Kemal’im,
Diye haykırmak için bütün dünyaya.

Sen,Mor Dağların Efe’si;
Yalçın kayalıkların korku bilmez boz kartalı;
Mustafa Kemal’in Samsun’a çıkan kararlı iradesi.
Biz İzmir’de Hasan Tahsin,
Vatan sathında Kuvay-ı Milliye,
Tan vaktinde,Kocatepe’den şahlanan milli ruh;
Çiğiltepe’de yarbay Reşat;
Menemen’de kubilay’ız...
Adım adım yaklaşmakta olan karanlığın karşısında...!

Belki unutanlar vardır yaşanmış ihanetleri...
Ama unutmaz tarih.
Çanakkale ruhunun yazdırdığı;
Türk’ün Şanlı Kurtuluş Savaşı Destanını.
Başkaları unutmak istese de
Tarih unutmaz....

Bayram Ali Bayram