Tanrıya arzuhalim var:
“ çok yaşamam lazım! ”
Çok yaşadıkça, çok saklayacağım sevgini
Çok uzak şehirlerin sisli resimlerinde
Çok unuttukça seni
(Ya da öyle sandığımda)
kesilen tırnak gibi kendini besleyecek aşk!


Az olan, yok olandır
Nesli tükenmiş ya da
çok sisli resimlerin ümidi kesik yüzünde,çok sevdikçe seni
yok olma pahasına
(ya da öyle sandığında)
çok yaşamalıyım, sevdiğim… inadına inadına
Adımı çağıran sesiyle beni destekleyecek aşk!

Tanrı, umarım anlarsın
Bunca yokluğun içinde, bana nefes bağışlarsın
Razıyım, çok yaşadıkça çok, nesli tükenmiş sayarsın
Ümidi kesik gözlerin hüzünlü bakışlarında
Göremesem de kendimi
(ya da herkes öyle sansın)
Şiir şiir dile gelip ölümsüzleşecek aşk!

Ölmeden önce göreyim bir kere de AŞK kazansın
(ya.....kaç yıl yaşamam lazım?)

Elif Şebnem Akal