yıllar sadakatten ırak ve acımasız
hayat kendi kurallarında ve kararlı
şimdi bir taşa oturup geriye bakmak
görmek durmayan zamanın akıntısında
neler oldu neler yaşadım kendi adıma
birde sen sor istersen neredeydim
kara ve soğuk gecelerimi anlatayım
fırtınalarla dolu güneşsiz günlerimi
aslında kırık şeylerdi hayatımda
yarıları olmayan tümlerin özlemiyle
yarım aşklar
yarı aç yarı tok günler
varla yok arasında geçen
kırık dökük yıllar
toprak zengin ama kendine
rüzgar sert deniz çılğın
bulutlar var güneşime hükmeden
kaçabildiğim kadar kaçtım aslında
belleğime kazınan yaralardan
güvercinler vardı bir ara tepemde
ara sıra toprağa duşen yapraklar
ne çok vardı ölüm yanımda
önce zaman sonra gün
ardından yıllar öldüler
düşen yapraklar gibi
takvim yapraklarının sayı gizeminde
unutturmak istedim kendimi
mehtapsız gecelere sığınıp
olmadı geceyi silen güneş
hep ele verdi ölüme
öpücüklere boğduğum sevgimi
günlere sardığım hayallerimi
yaşamış saydılar tam olarak
hayat diye kırık dökük yıllarımı.