Geçen hafta bugün buluşacaktık eğer kavga etmeseydik.
Bayram yeri olacaktı kavuştuğumuz bu şehir.
Gözlerimizden şen kahkahalar yağacak;
Sözler uçacak; huzur ve sükunet başucumuza konacaktı.

Heyecan dolu parmaklarımız, telaşa kapılıp kaybolacak;
Ayaklarımız, yüreğimizin götürdüğü yere gidecekti.
Damarlarımızdaki sazın telleri “seni seviyorum” çalacak;
Elim, elinde dile geldiğinde içimizde ki hasret son bulacaktı.

Ben kahvemin yanında suyumu içerken; gözlerimiz birbirine değdiğinde;
“Özledim seni” diyecektin; gözlerimde, özlemlerini yıkamak istercesine.
“Özledim seni” diye fısıldayacaktım telaşla yaprak misali titrercesine.
Bakışacaktık saatlerce aslında saniyelere sığan sürede.

“Sen ve ben yok artık biz var” dediğinde bundan sonra atmosferde;
Sesinle renklendirdiğin “biz” manzarasına vurulacaktım delicesine,
Düşlerde uçacaktım saatlerce manzara eşliğinde seninle.
Gördüğüm kuşlara bizi anlatacaktım sevgi ve neşeyle.

Kitaplardan bahsedecektik ve ben sana katılmayacaktım çoğu fikirde;
Yine de hayran kalacaktım beni etkileme biçimine.
“Seni seviyorum” dediğimde gözlerin gözlerimde kamp kuracaktı;
“Seni seviyorum” dediğinde gözlerimi kapayacaktım bütün sözlere.

Beni yolcu ederken, yolculuklara duyduğun öfkeyi anlatacaktın.
Ben de sevda yolculuklarının insana verdiği sonsuz zenginliği.
Aslında seviyoruz ikimizde yolculuk etmeyi, isyanımız tek kişilik biletlere.
Avutacaktık ayrılık sancımızı, bizim ayrılık yolculuğumuz kısa diye.

Nasıl olsa geçen hafta bugün buluşacaktık.
Ellerimiz verdi sözü birbirine, gözlerimizdi şahidimiz.
Yüreğimiz teselli verdi, günler nasılsa yaşadıkça bizimdi.
Kavga etmeseydik geçen hafta bugün buluşacaktık.

Hayal Denizi