Armağanım…
Boğaziçi ‘nin nefesi
Beyaz martıların kanadında
Ömrümü yolladım sana
Aldın mı?

Deniz benim doğuşum…
Deniz benim değerlim…
Bir deniz,bir de senin gözlerin…
Menfaatsiz yüreklerin masumiyetini taşıyan
Gözlerindir vazgeçilmezim…

Boğaziçi ‘nin nefesi
Beyaz martıların kanadında
Sensizken bana fazla bir
Ömür yolladım sana
Aldın mı armağanım?

Güneşim doğmuş batmış
Umrumda mı?
Senin gözlerin açılmadıysa henüz…
Aptal aşıklık,yılışık bir sevda açlığı değil bu…
Dalgalı denizde
Küçük bir kayıkta
Küreğe asılmak belki…

Ama yalan değil…
Talan değil
Umut edilen mutlu uykular…
Hüsran değil
Bitmek bilmez sözlerimin
Gözlerinde tükenmesi...

Tesadüf değil
Hiçbir yaşanan…
Her zaman derman olmaz
Bildiğin lisan…
Dökemezsin içini
El yerindekine…
Biz bu gecede sabahçıyız
Senin özleminle…
Bakışlarının sarhoşluğu üzerimde….
Sigara dumanında beliriyor
Her gece hayalin…
Süt beyaz yalılar
Uymaz bu ömür yarasına…
Tanıdık ara sokaklar,
Eğri büğrü yollardır son meskeni…

Her neyse sevgili
Bu gönül yolum İstanbul ‘da
Hiç sabah olmaz
Gittiğinden beri…
Günlerim hep gecede kalmıştır…

Bir şehir bin cihandır İstanbul
Bilirsin…
Derindir,sakindir
Ve hep pusudur
Serseri saatlere…

İşte bu yüzden
Bu Leyla kılıklı
Adi şair
Uykuyu unutmuştur…
Yazar durur saatlerce…
Misafir görünür hayata
Öylece seyreder uzaktan uzağa…
Bir rüzgar alır
Aklını başından…
Ruhu çoktan terk etmiştir bedenini…
Kof bir vücuttur elde kalan…
Ve bu içine edilesi dünyanın işine yarayan…

Armağanım…
Verdiğim ömür artık senindir..
Olur ya,
Gün gelir anmayı dilersin beni…
Hemen çevir başını
Gün ışığına
Bir ayçiçeği misali…

Bir buse savur
Gökyüzüne…
Emin ol gelir bulur beni…
Her gün doğumunda
İki damla yaş ıslatır gözlerimi..

NAZLI…