Geçmişe Yolculuk


Köprünün altından akan suları tersine akıtmaya çalışıyorum


Ne sular geçti bu köprüden
Boz bulanık seller mi dersin
Göz yaşı duruluğunda güzeller mi

Bir bezirgan sancısıydı benim gözlerimi güneşe açışım

Koyu bir karanlıktan dar bir yola
Mesafe farkı olmadan dalmışım
Seyri olmayan resimlerde
Karanlık zırhta uyanmışım
Bir küçücük pıhtılı kan iken
Kemiklerime parça parça et sarmışım


Düş bahçesinde derdiğim her bir gülün silüeti yanı başımda yeşeriyor


Son surat ilerlerken geceler üstüme
Gün beni benden koparmış
Gecelerin birinden hecelere büründürmüş
Sesimi denemişim ilk yankısına bakarak
heyhat ki kimse sevmezmiş çığlığı
Sevinen birisiyken dökülürmüş günahı


Umursadığım bir bakışla yaklaşıyordum istasyonun ışıklarına


Derken ilerlemiş vakitler güne
Tanışıklık başlamış eşya ile
Bir güzel dostlukmuş benimkisi
Heveslerim artıyor büyüyen her yanıma
Kurbanım ben, üzdü isem anama,canıma


Geziyordum önünde durduğum çalar saatin tik takında


Bakışlar sabit dalar iken ileriye
Bakar durur mu delikanlı geriye
heyhat ki ne günler geçmiş hızlıca
Sefere çıkmış çilekeş yanlarım tamda
Gömdüğü her mezarın cesedinden beriye



Çürüyordu artık geriye kalan is kalıntılarına yapışık anılarım


Kaybolan sade ben değildim
Benliği çalınmış zamanın günlüğü
Bu kadar mı çabuk gelir gözümün gör dediği
Görüyorum bakın en hakiki gerçeği
Kaybolduğum koyu derinliği

02/2010
Hayrettin