GÜL

Girince gülgünü gülşene,
Neşe gelir aşıkın özüne,
Gamlı gönüller ferahlar,
Bakınca gülün yüzüne,



İlham kaynağısın aşık gönlünde,
Kumru, bülbül olur dalında,
Gönül hiç yanmaz mı sana,
Koklanırsın daim dost elinde.



Açar baharda gülü gonca,
Anber kokar yel vurunca,
Sinede esen deli rüzgar,
Durulur gülü koklayınca.



Al yanaklar rengine özenir,
Yaylalar kokuna bezenir,
Yaprağına düşen şebnem,
Vuslatın müjdesini verir.



Seni metheyler sümbül lale,
Solunca çekerler ahu nale,
Olmasaydı kokun güzelliğin,
Gelirdi rüy_i zemin ne hale


YOZGAT-----KOÇAKLI NİHAT ARSLAN