2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1242
Okunma
Özgün kelimelerle dolu şiir bahçemde
İpek kozalarına takılmış cümlelerim vardı
Bir günlüktü ömrü kozasından çıkınca
Güneşi görmek kardelen yazgısı
Kelimelerim çığlık çığlığa boğulurdu
Akamayan ırmağın yataklarında
Eğimliydi duygularım
İçime kaydıkça teğeli sökülürdü geçmişin
Yalnızlığa dalardı batan güneş
Güneşe uzak kelimelerim vardı
Çıplaktım kelimelere damlattıkça
Cümlelerse uzaklara savrulan rüzgâr
Estikçe fırtınalar
Şiire dönüşürdü içimdeki çocuk
Ah birde beşiğimi sallayan bir el olsaydı
Ne romanlar yazardım
5.0
100% (1)