__ AdA__


bir ada düşünün küçücük bir ada
kum tanelerinden başka
bir şey yok
birkaç ot bile
ve etrafındaki deniz öylesine hırçın ki
adaya gelmesin der gibi kimse

her cam dan bakışım da
bu ada çıkar karşıma
sanki farkında bir şeylerin
ama
yıllarca alışmış
benim gibi yalnızlığa
denizine demiş
yaklaştırma bana kimseyi

karşıdaki kıyı ya bakıp
onun uçsuz yeşilliklerine
onda ki çeşitliliğe
onda ki hayatı
seyrederken,
ondan gelen kahkahaları,
ardından çığlıkları,
ağlayışları,haykırışları
ürkerek dinlerken
kendini unutmuş.

korkularının çevirdiği deniziyle
mutlu belkide mutsuz

bir gün
o denizi aşıp vardım küçük ada ya
bahçemdeki çiçeklerden topladığım
bir kaç tohum vardı avuçlarım da
kumların da yürüdüm sıcacıktı
uzak tan görünen
yalnızlığının kar taneleri yoktu
tomurcuk bir çiçek gördüm
belki yıllardır açmamış öyle kalmış
sanki vereceği kokla diyeceği
kimse yi istemediği için
köklerine su vermemiş
çiçek olup görürlerse
koparırlar incitirler diye

kumlarını okşadım yürek çizdim kıyısına
tomurcuğun yanına
getirdiğim tohumları ektim
ve
bir tutam kum alıp
ayrıldım ada dan

ertesi sabah
baş ucumdaki kumlar parlıyordu
baktım küçük adaya
deniz durgun ve sessiz
ilk kez
tomurcuk çiçek açmış,renkleri gök kuşağı
sanki ada kum degilde
yeşil bir cennet
gel diyordu bir kez daha gel bana

ada birşeyi ilk kez hissetmişti
korkularını
sevginin
sıcak dokunuşlarında terketmişti
yamacında birde pınar oluşmuştu
sanki ağlıyordu
denizim den öteye
’al götür beni’
diye...



Baki Ceylan